دو راهی؟!

مگر کار مثل تفریح است که می‌گویند دنبال شغلی برو که به آن علاقه داشته باشی!؟

مگر درس مثل تفریح است که می‌گویند دنبال رشته‌ای برو که به آن علاقه داشته باشی!؟

کار، کار است؛ با تمام سختی‌هایش...

تفریح هم تفریح است؛ با تمام لذت‌هایش...

کسی که می‌خواهد خرج زندگی در بیاورد، باید کار کند؛ هرچند از آن کار لذت نمی‌برد و سختی می‌بیند.

چه کسی از کار کردن لذت می‌برد که تو می‌خواهی دومی‌اش باشی؟

حتی کسانی که کارشان را دوست دارند هم، قسمتی از زمان‌شان را برای تفریح خالی می‌کنند...

باور نمی‌کنی؟ برو از کسانی که فوتبال را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنند بپرس...

کار هیچ‌وقت جای تفریح را نمی‌گیرد.

برای رسیدن به هدف، باید کار و تلاش کرد و نباید دنبال راحتی و لذت بود...

اولاً، علاقه، چیزی نیست که یکدفعه به‌وجود بیاید؛ بلکه در طول زمان، شخص، به کاری یا چیزی علاقه‌مند می‌شود.

ثانیاً، کسی که شغل یا درسش را به این خاطر انتخاب می‌کند که از آن‌ها لذت ببرد، نَه از آن‌ها لذت می‌برد و نَه در آن‌ها موفق می‌شود.

کار و درس جای خود...

تفریح هم جای خود...